ಅನಿವಾರ್ಯ

"ಎದೆ ತುಂಬಿ ಹಾಡಿದೆನು ಅಂದು ನಾನು
ಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳಿದಿರಿ ಅಂದು ನೀವು
ಯಾರು ಕೇಳಲಿ ಎಂದು ನಾ ಹಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಹಾಡುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯ ಕರ್ಮ ನನಗೆ"

ಈ ಹಾಡು ಯಾಕೊ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು, ಅದರಲ್ಲಿ ಹಾಡುವವಗೆ ಹಾಡು ಅನಿವಾರ್ಯ ಕರ್ಮ ಯಾರು ಕಿವಿ ಮುಚ್ಚಿದರೂ ಆತನಿಗಿಲ್ಲ ಚಿಂತೆ
ನನಗೆ ಈ ಬರವಣಿಗೆಯೇ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಅನಿರ್ಧಿಷ್ಠ ಅಸಂಗತ ಕೇಮೆ. ಯಾಕೆ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ನನಗಂತು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಯಾರಾದರು ಒದಿದರೋ ಇಲ್ಲವೋ
ಎಂಬುದೂ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪರಿಣಾಮ ಬಿದ್ದಹಾಗೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಒಂದಂತೂ ನಿಜ! ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳ ಅಥವಾ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ
ಇವೇ ಬರಹಗಳು ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದಾಗ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಹಳೆಯ ಫೋಟೊಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಅನುಭವ ನನಗಾಗುತ್ತದೆ! ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆ ಬರಹಗಳು ನಗೆ ತರಿಸಿದರೆ
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ  ಹೆಮ್ಮೆ ಮಗದೊಮ್ಮೆ ನಾನೆಂತಾ ಎಮ್ಮೆ ಆಗಿದ್ದೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ.