ಸಾವಿನ ಮನೆಯಲಿ ಸಾಯದವರು

ಸಾವಿನ ಮನೆಯಲಿ ಸಾಯದವರು

ಸತ್ತವನ ಹೆಸರೆತ್ತಿ ಕರೆವರೆ ಜನ!!
ಇಲ್ಲ ಅದು ಶವ ಅದು ಹೆಣ
ಹೂತು ಬಿಡಬೇಕು ಸುಡಬೇಕು
ಇಡಲಾದೀತೆಕೊಳೆತು ನಾಥ ಬಂದೀತು;
ಗಂಡನೋ ಹೆಂಡತಿಯೊ
ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ಶವ
ತಮ್ಮದಲ್ಲಎಂದವರೆ ಎಲ್ಲ;
ಇದೇ ಜಾಯಮಾನ ಇದೇ ಸತ್ಯ
ಇದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ
ಸತ್ತವರೊಡನೆ ಸಾಯಲಾದೀತೆ
ಶಿವನಿರುವರೆಗೆ ಶರೀರ ಸವೆಯದೆ ಹೋದೀತೆ.

ಆದರೂ ನಾಟಕೀಯ ವಾದೀತು ಸಾವಿನ ಮನೆ;
ಸತ್ತವರ ಸುತ್ತಲು ಕುಳಿತು
ಹೊತ್ತಿಸಿ ಹಲವು ದೀಪಗಳ
ಅತ್ತವರಲ್ಲಿ ಹಲವರು ನಾಟಕೀಯವಾಗೆ ಕಂಡರು;
ಊರು ಮನೆಯ ಸಾವೆಂದು ಬರಬೇಕಾಗಿ ಬಂದವರು;
ಸೂತಕ ಪಾತಕವೆಂದು ಬಂದ ಬಂದುಗಳು;
ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡುವರ ಕಣ್ಣಿಗೆ
ನೆಡೆದಾರು ಅತ್ತಾರು
ನೆಪಕೆ ನಾಲ್ಕು ನುಡಿದಾರು
ಆದರೂ ಅಳಲಿಲ್ಲ ಯಾರೂ ನಿಜ.

ಕೆಲವರ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಕಾಣದ ಮಂದಹಾಸ;
ಸತ್ತನೆಂಬ ಸೇಡಿನವಗೆ ಸವಿಯಾದ ಔತಣ;
ನಾಟಕೀಯವು ನಟರಾಜನ ಮುಂದೆ
ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಮುಂದೆ ತನ್ನ ಸರದಿಯೆಂದೇ ಮರೆತು.

ಅಗೋ ಅಲ್ಲಿ ಅಳಿಲೊಂದು ಮೌನ ತಾಳಿದೆ;
ಒಡೆಯನ ಅಗಲಿಕೆ ತಿಳಿದಂತಿದೆ;
ಸಾಕಿದವನ ಸಾವ ಸಾರಲು ಇದು ಮೂಖಪ್ರಾಣಿ;
ಮುಖ ನೋಡಲೆಂದರೆ ಒಳಗೆ ಜನ ಜಂಗುಳಿ;
ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಇದರ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಬಿದ್ದ ಒಂದು ಹನಿ
ಕೃತಜ್ಙತೆಯ ಕಣ್ಣೀರೆಸಾಕಾಯ್ತುಸತ್ತವನ ಸಾರ್ಥಕತೆಗೆ...

ನಗು

ನಗುವ ನೀನು ನಗುತಲಿರು
ಎಲ್ಲರನ್ನು ನಗಿಸುತಿರು

ಹೃದಯದೊಳಗೆ ನಗೆಯ ವಾಸ;
ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಮಂದಹಾಸ;
ಅಂದು ಇಂದು ಎಂದು ಮುಂದು;
ಇಲ್ಲೆ ಇದರ ನಿವಾಸ.

ದುಃಖ ದೊಡಲು ಕಷ್ಟಕಡಲು;
ಬಾಳ ಭೂಮಿ ಬಟ್ಟ ಬಯಲು;
ಆದರೂನೆ ನಗೆಯ ಮೆರಗು ;
ಮೊಗಕೆ ಎಳೆದ ಬಣ್ಣ ಸೆರಗು.

ಅಳುತ ಹುಟ್ಟಿ ನಗುವ ಕಲಿತು;
ಅಳದೆ ಉಳಿಯು ಕೊನೆಯ ವರೆಗು;
ಪಾಪ ಕೂಪ ಜಗವೆ ಏನು;
ರೋಗ ಭೋಗ ತನುವೆ ಏನು.

ಹಲವು ಧರ್ಮ ತಿಳಿದು ಮುಂದೆ;
ನೂರು ಗ್ರಂಥ ಓದಿದರೊಂದೆ;
ಅರಿತು ನೀನು ನಗುವೆ ಸತ್ಯ ದುಖಃ ಮಿಥ್ಯ;
ನಗುತ ನಗಿಸುವುದು ಸಾವಿರ ಸತ್ಯ.