Let this post be a reminder

Today I went for a ‘chawdi pooja’ in one of our relatives coffee farm where the pig is offered to the deity and all the invited relatives and neighbors happily chop the pig into pieces. Later they offer the delicious meat recipe and liqueur to the so goddess. For me at least all that seems like a drama, because god never gets satisfied with your liqueur or meat, all that is for the people alone, done in the name of divine. Being in these events one can experience the great amount of negative energy radiating around the people. Most of the times we get negatively influenced by them.

I want to write this particular thing in my blog so that I will remember it. One of our uncle to whom I initially had a great respect was already standing at the venue saw me coming. I was very humbly and happily approached him and greeted. But the same did not came from him “hey I heard you have come back whats wrong” he questioned, instead of at least saying Hi. “of course yes I have been outside for more than 15 years 10 in mangalore as a student then in bangalore now I feel like to be in my home with my parents” I said. But he did not satisfied “oh! you came back to look after your estate is it?” and he smiled with a quip. Well I am not an estate owner I don't inherit one but a small holder which I need not tell him as he was already aware of that. “why you came from Dubai? The same reason I am back (I meant the affection towards ones birth place & my father is ill but he never understood)”. “At least I made lot of money. How much did you make? Can you make so much” I got frustrated because even if I have abundance I wouldn't be giving him. And bothering about others!!! that is none of his business rather that was the mixture of his greed and jealousy.

I met some of these kind of people and keep meeting in the future. Who criticize for being essentialist and self satisfied. “You struggled to qualify as an engineer, but I make the money just like that what good is your education” and they laugh. Whom should I say about the passion and the interest in the subject. Majority of the people in the world is just like my uncle. I think I can not and need not change them. Even if I try its not worth rather I decided to change my self. The next time I meet him I will show what an educated can do over an idiot. And I want to show him the real wealth! Let this post be a reminder.

ಪ್ರೀತಿಯ ಕುಳ್ಳ

    ಕುಳ್ಳ ನಮ್ಮ ಮನೆಯವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ, ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ತಂಗಿ ತ್ರಿಪುರ ಚನ್ನಕೇಶವ ರವರ ಮನೆಯಿಂದ ಆ ಪುಟ್ಟ ಬುಲ್ಡಾಕ್ ನಾಯಿಮರಿಯನ್ನು ತಂದು ಕುಳ್ಳ ಅಂತಾ ಕರೆದಿದ್ದಳು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕುಳ್ಳ ಮನೆಮಗನಂತೇ ಬೆಳೆದು ಮನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ನೋವು ನಲಿವಿಗೆ ಬಾಗಿಯಾಗಿತ್ತು. ಪೇಟೆಯಿಂದ ಬಂದ ಅಪ್ಪನ್ನನ್ನು ವೆಲ್-ಕಮ್ ಮಾಡೋದು, ದನಗಳನ್ನು ಹಟ್ಟಿಗೆ ಕೂಡೊದು, ನಾವು ಕಾಫಿ ಕುಡಿದ್ರೆ ಬೇಡದಿದ್ದ್ರೂ ತನಗೂ ಬೇಕು ಅಂತಾ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿಸುವುದು ಆ ಮೇಲೆ ಬೈದೊಡನೆ ನೆಕ್ಕಿ ಬಿಡೋದು ಹೀಗೆ ಅದು ಆಡದ ಆಟವಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ನನ್ನ ತಂಗಿ

ಕ್ಯಾಚ್ ಆಡ್ತ ಇದ್ರೆ ಬಾಲ್ ಬಿದ್ದಾಗ ಹೆಕ್ಕಿತಂದು ನಮ್ಮ ಗಮನ ಸೆಳೆದು ಒಂದು ಮುತ್ತು ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಬಿಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

    ನನಗೂ ನನ್ನ ತಂಗಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ನೊಂದಿಗೇ ಅದು ಇದ್ದಿದು ಹೆಚ್ಚುಕಾಲ. ನಾನಾದರೂ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿದ್ದೆ, ನನ್ನ ತಂಗಿ ವಿದ್ಯಾಶ್ರೀ ಮೂಡಿಗೆರೆಯಲ್ಲಿ ಎಮ್.ಎಸ್ಸಿ ಓದುತಿದ್ದಳು ಹೀಗೆ ಅವಳು ಮನೆಗೆ ಬರುತಿದ್ದದ್ದು ಎರೆಡುವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ನಾನಂತೂ ಬಹಳ ವಿರಳವೆ. ಅಂದು ತನ್ನ ತಾಯಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ನನ್ನ ತಂಗಿಯೊಂದಿಗೆ ತಂದಿದ್ದ ಕುಳ್ಳ ಕ್ಯೂಟ್ ಆಗಿ ಒಂದು ಮುಷ್ಠಿಯಷ್ಟು ಗಾತ್ರವಿತ್ತು. ಇಂದು ಅಮ್ಮನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಾಲು-ಮೊಸರು, ಅಪ್ಪನ ಶಿಕಾರಿ ಮಾಂಸ ತಿಂದು ಬೆಳೆದು ಮುಷ್ಟಿ ಗಾತ್ರದಿಂದ ಮೂರಡಿ ಉದ್ದ ಬೆಳೆದಿದೆ ಆದರೆ ಎತ್ತರ ಅಷ್ಟೆ, ಅದೇ ಕುಳ್ಳ, ಅದೇ ಬುದ್ದಿ. ಎಸ್ಟೋ ದಿನ ಬಿಟ್ಟು ಮನೆಗೆ ಬರುವ ನನ್ನ ಗುರುತು ಸದಾ ಹಿಡಿಯುವ ಅದರ ಮನಸ್ಸಿನ ಪರೀದಿಯೇ

ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ.

    ಮೊನ್ನೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಕತ್ತಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಗುಡ್ಡದ ಕಾಫಿ ತೂಟಕ್ಕೆ ಹೊರಟೆ, ನಾನೂ ಬರುತ್ತೇನೆಂದು ಕುಳ್ಳನೂ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಹೊರಟಿತು. ಇನ್ನೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಬೆಳಕಾಗದ ಕಾರಣ ದೂರದಲ್ಲಿ ಕಾಡಿನ  ಪೊದೆಯಲ್ಲಿ ಅವಿತಿದ್ದ ಕರಡಿ ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂದು ಜೊತೆಗೆ ಕುಳ್ಳ ಇರದೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ಅದು ಬೊಗಳದೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ನನಗೊಂದು ಅಪಾಯ ಕಾದಿತ್ತು. ಚಾರ್ಜಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದ ಮೊಬೈಲ್ ಕೂಡ ಮನೆಯಲ್ಲೇ  ಬಾಕಿ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ನನ್ನ ಕುಳ್ಳನೇ ಅಂದು ನನಗಿದ್ದ ಬಲ. ಅಲ್ಲಿ ಆ ದಿನ ಅರ್ದ ಗಂಟೆ ಹೊಳತೆಗೆಯುತಿದ್ದ ನನಗೆ ಹಾವೊದು ಕಂಡಿತು, ಹಿಂದಿನ ದಿನವೂ ಬೇರೊದು ಬಣ್ಣದ ಹಾವು ಅಲ್ಲೇ ಆಸು ಪಾಸಿನಲ್ಲಿತ್ತು. "ಅದನ್ನು ಹೊಡೆದು ಸಾಯಿಸು", "ಬಿಟ್ಟರೆ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಕಚ್ಚೀತು", ಈ ಮಾತು ನನ್ನ ಮನಸಲ್ಲಿ ಬಂತು. "ಅದೇನು ಕಚ್ಚಿಲ್ಲ ವಲ್ಲಾ, ಸುಮ್ಮನೆ ಹೊಗುವ ಹಾವನ್ನೇಕೆ ಹೊಡೆಯುವುದು" ಹೀಗೆ ಅಂದು ಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ನಂತರ ಕೆಲವು ಸಮಯ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಮನೆಯಕಡೆ ಹಿಂದೆ ಬಂದೆ, ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳದಾಟುವಾಗ ಕುಳ್ಳ ಕಾಲು ಜಾರಿ ದಡಕ್ಕನೆ ನೀರಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಮೇಲೆದ್ದಿತು, ಅದರಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಅಸ್ಟೇನು ತಲೆಗೆಹಾಕಿ ಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಮರುದಿನವೂ ಹೀಗೆಯೇ ಆದದ್ದು ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು "ಕುಳ್ಳನಿಗೆ ತಲೆ ತಿರುಗಿತೇ?", "ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಯಿತೆ? ಚೆನ್ನಾಗೇ ಇತ್ತಲ್ಲಾ? ಏನಾಯ್ತು" ಅಂದುಕೊಂಡೆ.

    ಮರುದಿನ ಕುಳ್ಳ ಊಟಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಊಟ  ಬಿಡುವುದು ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಅದಕ್ಕೆ ಮಾಮೂಲಾಗಿದ್ದರೂ ಈ ಬಾರಿ ಅದರ ಮುಖದ ಕಳೆಗುಂದಿತ್ತು. "ಯಾಕೋ ಕುಳ್ಳ ಸಪ್ಪಗಿದ್ಯಲ್ಲಾ" ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಕೇಳಿತು. ಏಕೋ ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ! ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲಾ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಮುಂಗಾಲನ್ನು ತುರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಬಿಸಿತು. ಮೈಗೇನಾದರು ಚಿಗುಟ ಹತ್ತಿರಬಹುದೆಂದು ನಾನು ಅಪ್ಪ ಸೇರಿ ಕುಳ್ಳನಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿದೆವು. ಆದರೂ ತುರಿಕೆ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. "ಕೊಳಕು ಮಂಡಲ ಹಾವು ಏನಾದ್ರು ಕಚ್ಚಿರಬಹುದಾ" ಅಂದುಕೊಂಡ್ರು ಅಮ್ಮ. ಈ ಹಿಂದೆ ಅಪರಿಚಿತ ನಾಯಿಯೊಂದು ಕಚ್ಚಿತ್ತು

ಅದಕ್ಕೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿರ ಬಹುದೇ ಎಂದು ಅಪ್ಪ ಅನುಮಾನಿಸಿದರು. ಕುಳ್ಳ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ವರ್ತಿಸುತಿತ್ತು ತುರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಒಂದು ಕಡೆಯಾದರೆ, ಮನೆ ಒಳಗೆ ಬರುವುದು ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಇರಬಯಸುವುದು ಇನ್ನೊಂದು. ಆ ದಿನ ರಾತ್ರಿ ಏನನ್ನೂ ತಿನ್ನದೆ ಕುಳ್ಳ ಬೇರೆಡೆ ಮಲಗಲು ಹೋಗಿತ್ತು.

    

    ಮರುದಿನ ಬೆಳಗಾಯಿತು ಆದರೆ ಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ ಕುಳ್ಳ ಕಾಣಸಿಗಲಿಲ್ಲ "ಅಮ್ಮ ಕುಳ್ಳ ಎಲ್ಲಿ" ಎಂದೆ. "ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ದನ ಬಿಡಲು ಗದ್ದೆಗೆ ಹೋಗಿರಬಹುದು" ಅಂದಿತು ಅಮ್ಮ. ಮರುಗಳಿಗೆ ಅಪ್ಪನೂ ವಾಪಾಸಾದರು "ಕುಳ್ಳ ಬಂದಿತ್ತಾ, ಡ್ಯಾಡಿ" ಅಂದೆ. "ಇಲ್ಲಾ" ಎಂಬ ಉತ್ತರ ಬಂತು. "ರಾತ್ರಿ ಊಟವನ್ನೂ ತಿಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತು" ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಸುಮಾರು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 10 ಗಂಟೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅದು ನಿದಾನವಾಗಿ ಮನೆ ಕಡೆಗೆ ಅತ್ತಿ ಬರುವುದು ಕಂಡಿತು. ಕುಳ್ಳನ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಬಲವಿರಲಿಲ್ಲ, ಕಂಣ್ಣು ಮಂಜಾಗಿದ್ದವು, ತುರಿಸಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ಗಾಯಗಳಾಗಿ ರಕ್ತ ಸೋರುತಿತ್ತು. ಕುಳ್ಳನನ್ನು ನೋಡಿದೊಡನೆ "ಬಾ ಕುಳ್ಳಾ ಬಾ" ಎಂದೆ. ಎರೆಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬಾಲ ಅಲುಗಾಡಿಸುತ್ತ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಬರಲು ಹೊರಟ ಕುಳ್ಳ ಯಾಕೋ ಹೆದರಿದಂತಾಗಿ ಹಿಂದೆಸರಿದು ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟಿತು. "ಕುಳ್ಳ ಕುಳ್ಳಾ" ಎಂದು ಎಷ್ಟೇ ಕರೆದರು ಕುಳ್ಳ ಹಿಂದಿರುಗಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಎತ್ತ ಹೊಯಿತೊ ನಮಗೂ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.

    "ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಾಗ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಬಾರದಿತ್ತೇ? ನಾನು ಅಂದು ಆ ಹಾವಿಗೆ ಕನಿಕರ ತೋರಬಾರದಿತ್ತೆ? ಅದೇ ಹಾವು ಕಚ್ಚಿರಬಹುದೆ? ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಪ್ರಾಣ ಬಿಡಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ? ಹುಚ್ಚು ಮನೆಯನ್ನೇ ಮರೆಸಿತೆ?

ಅಥವಾ ತಾನಿರುವ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬೇಸರ ಗೊಂಡು ಕುಳ್ಳ ಹೊರಟೇ ಹೊಯಿತೆ? ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ನಾಯಿಯಾದರು ಇದ್ದಿದ್ರೆ ಕುಳ್ಳನ ಮರಿಗಳನ್ನಾದರು ಬೆಳೇಸಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ".

    

    "ಕುಳ್ಳ ಈ ಮನೆಗೆ ನೀನು ಮಾಡಿದ ಸೇವೆ, ನಾವಿಲ್ಲದಾಗ ಅಮ್ಮ ನೊಂದಿಗೆ ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದು, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಖುಷಿಯನ್ನೇ ಕೊಟ್ಟು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಬದುಕಿದ ನಿನ್ನ ಸ್ವಾಮಿ ನಿಷ್ಟೆಗೆ ನಾವು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಋಣಿ"

07-12-2018

A photo with kulla in august 2018, taken by vidyashree

Out of memory!

We had this chemistry lecturer who always asked me the questions... like What is the chemical formula for benzene what is the standard name for it.. ? You know questions like that. But my poor memory always refused to recollect because first and foremost it never ever used to register!. The reason I always fond of the concept of alchemy made me disbelieve in periodic chart itself. But in order to pass chemistry I had to remember the stuffs which I could not easily do. My mind only remembered the logically deducible things.

Our chemistry lecturer was very good at memorizing,  he used to ask the question and make fun of me in the class. I also enjoyed it and never took it seriously as long as he gave the appropriate marks in the internals.

The funny thing I wanted to share you with was this, he got married!! yes suddenly he got married and went for a week long honey moon. During those period some of his colleagues used to take the classes at-least 3 to 4 of them also constantly changing faces of physics lectures as our physics madam was also pregnant!!

After two-three weeks chemistry lecture of 7^th batch alloysius was back in action. He walked strait on to the dais with a chalk and a duster in his hands as always he never had the reference! Why a book when everything is stuffed in the memory? Well he stopped!! stopped at stoichiometry, calculation of reactants and products in chemical reactions did not balance, could remember neither the names nor the formulas! stoichiometry paused!

With a smile he borrowed a book from the front row! “well! I forgot the names & equations! After the week long vacation I don't recollect any thing!” said he and smiled, we the class laughed out loud! “Bio chemistry worked!!” whispered an anonymous voice.

Thanks to honey moon..! We were happy,  at least I was happy at that time hoping at least from then on I wont be asked any questions out of memory!