ನಿನ್ನ ತೊಳಿಗೆ ನನ್ನ ಜೋಕಾಲಿ ತೂಗಿದ್ದಿ
ಕಿಟಕಿ ಇಣುಕಿ ನಾ ನಿನ್ನ ಕಂಡಾಗ
ಬಸ್ಸು ಮುಂದೆ ನೀ ಹಿಂದೆ ಓಡಿದ್ದಿ
ಓಡಿದ್ದು ನಾನೇ ನೀ ನಲ್ಲೇ ಉಳಿದಿದ್ದಿ
ಬದುಕೆಲ್ಲ ಓಡಿ ದಣಿದು ತಲುಪದೆ ಮತ್ತೆಲ್ಲೂ
ಮರಳಲು ಮನೆ ಕಡೆಗೆ ನೀನಲ್ಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಿ
ನಿನ್ನ ಮುಂಡವ ಕತ್ತರಿಸಿ ರುಂಡವ ಬಿಟ್ಟಿಹರೆ
ಓನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಸವಿನೆನಪೆ ನೀನೆಲ್ಲಿ?
ಬಾರಿ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದವ ಗತ್ತಿನಲಿ ನಿಂತವ
ಸದಾ ನಮ್ಮ ಅಣಕಿಸುತ ಬಾಲ್ಯ ಬಂಗಾರ ಮಾಡಿದವ ನಿನ್ನ ಋಣವ ಹೊರಿಸಿ ಹೋದೆ ಎಲ್ಲಿ?
ಮಲಗಿದ್ದ ಮೊಮ್ಮಗ ಗಕ್ಕನೆ ಎದ್ದು
ಬಸ್ಸಿನ ಕಿಟಕಿಯ ಇಣುಕಿ
ಅಜ್ಜ ನೋಡಲ್ಲಿ ಮರವೇಕೆ ಓಡಿಹುದು?
ನಿಂತಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲದೇ?
No comments:
Post a Comment